Miłość jako absolutne wyzwanie – także edukacyjne

Abstrakt

Inny (alter), przez pryzmat Levinasowskiej krytyki tego samego (neutrum), jest zawsze wyjątkowym innym, który przeciwstawia się wszelkim uogólnieniom i homogenizacji. Zgodnie z heteronomicznym harmonogramem etyki E. Levinasa „twarz innego”, obecność jego osobowego Ty w sferze życia podmiotu moralnego, poprzedza własne bycie tego podmiotu poprzez jego wezwanie do odpowiedzi. Wyjątkowość relacji międzyludzkich i atrakcyjność zewnętrzności Wyzywasz człowieka do wyłączności i nieskończonego porzucenia siebie na rzecz drugiego (wyzwania rzucone miłości). Ten horyzont etyczny nie jest możliwy do osiągnięcia i zamknięcia, jest wręcz niemożliwy, zbyt trudny do przyjęcia jako norma życia codziennego, głównie życia we wspólnocie, społeczeństwie, państwie. Obecność „trzeciego” (politycznego) w sferze moralności zostaje postawiona jako problem teoretyczny: Jaką etykę należy projektować w społeczeństwie wielu „innych”, w którym nieuchronnie zwracasz się do Niego, zawartego w społeczeństwie? -struktury polityczne i stosunki sprawiedliwości? Czy można mówić o jakimś kontinuum pomiędzy relacją do innego a relacją do wspólnoty? W końcowej części artykułu podjęto próbę odpowiedzi na te pytania i wskazano na pedagogiczne implikacje wymagań miłości w wychowaniu moralnym.