Sztúrzy i szkolnictwo słowackie w pierwszej połowie XIX wieku

Abstrakt

W pierwszej połowie XIX w. na Węgrzech nadal obowiązywała ustawa z 1806 r. w zakresie oświaty. Ustawa ta określała organizację i treść oświaty i opierała się na reformach szkolnych cesarzowej Marii Teresy (1740–1780). Państwo wzmocniło swój wpływ na oświatę i dostosowało ją do zmieniających się potrzeb życia gospodarczego i społecznego. Wolność polityczna narodu słowackiego, w tym jego język i system edukacji, w naturalny sposób znalazła się w centrum zainteresowania Ľudovíta Štúra, będącego wówczas kluczowym przedstawicielem słowackiego życia narodowego i wiodącej osobowości słowackiego odrodzenia narodowego, a także jego współpracowników , których w historii Słowacji nazywano „naśladowcami Štúra”. Ale pokolenie Štúra nie czekało, aż państwo i prawo rozwiąże problem szkolny, ale aktywnie przyczyniło się do budowy słowackiej edukacji poprzez zakładanie szkółek niedzielnych, bibliotek i towarzystw czytelniczych. Jednakże wprowadzenie języka węgierskiego jako języka nauczania w słowackich szkołach narodowych stało się nowym czynnikiem w węgierskiej polityce szkolnej.