Ad unum vertere? Education as con-versio from multitude

Autor

  • Andrej Rajský Trnawski Uniwersytet w Trnawie Autor

DOI:

https://doi.org/10.25312/2083-2923.14/2018_25-35

Słowa kluczowe:

uniwersalizm, jedność kontra wielość, polifoniczność prawdy, Ladislaw Hanus, pluralizm organiczny, edukacja jako nawrócenie

Abstrakt

Złożoność i powszechna ważność poznania stała się powodem i celem wysiłku intelektualnego wyrażonego w pojęciu philosophia. Zalety uniwersalizmu można streścić w kilku elementach: koncepcji natury ludzkiej, ontologicznej podstawie godności ludzkiej i jej wymaganiach etycznych, niezależnie od różnic indywidualnych. Z drugiej strony uniwersalizm kryje w sobie wszechobecny zalążek potencjalnej destrukcyjności, gdy w imię „prawdy powszechnej” następuje faktyczne i nieludzkie wykluczenie pewnych jednostek i grup ze wspólnoty tych, którzy „zasługują na „dignitas humana”. Słowacki filozof kultury Ladislav Hanus w swoim dziele Zasada pluralizmu definiuje „pluralizm organiczny”. Hanuzyjski „pluralizm organiczny” łączy i integruje wielość, która jest jej wymiarem ilościowym, z organicznością, która jest jej wymiarem jakościowym. Rozwój człowieka odbywa się poprzez stopniowe i celowe przeplatanie się ilości z jakością, a działanie to nazywa się edukacją lub konwersją z wielości.

 

Biogram autora

  • Andrej Rajský - Trnawski Uniwersytet w Trnawie

    Andrej Rajski, ad. prof., dr hab. – prodziekan ds. nauki i badań; profesor nadzwyczajny etyki, Wydział Pedagogiki, Uniwersytet w Trnawie, Słowacja. Koncentruje się na obszarze filozofii wychowania i filozofii moralności, na ich przecięciu odnajduje wyzwania i motywacje dla filozofii wychowania moralnego. Wśród jego publikacji książkowych znajdują się następujące pozycje: Osoba jako ikona tajemnicy. Przyczynek do antropologii personalistycznej (2007), Nihilistyczny kontekst wychowania młodego człowieka. Pogląd filozoficzno-etyczny (2009), Europejskie myślenie pedagogiczne (od modernizmu przez postmodernizm do współczesności) (2012, współredaktor), Człowiek do człowieka. Do źródeł wychowania etycznego (2016, współredaktor), Pomoc Innemu na drodze cnót. O filozoficzno-etycznych aspektach prospołeczności (2018, współredaktor

Bibliografia

Buber M., Já a ty, Mladá fronta, Praha 1969.

Flores d’Arcais (ed.), Pedagogie personalistiche e/o pedagogia della persona, La Scuola, Brescia 1994.

Hanus L., Princíp pluralizmu, Lúč, Bratislava 1997.

Lechta V. (ed.), Základy inkluzivní pedagogiky, Portál, Praha 2010.

Lévinas E., Být pro druhého, Zvon, Praha 1997.

Maritain J., L’educazione al bivio, Editrice La Scuola, Brescia 1993.

Milan G., Educare all’incontro. La pedagogia di Martin Buber, Città Nuova, Rím 2002.

Palouš R., Čas výchovy, SPN, Praha 1991.

Patočka J., Péče o dusi, Oikoymenh, Praha 1996.

Platón, Obrana Sokratova, [in:] A. Bröstl, Aténsky ľud proti občanovi Sokratovi, Kalligram, Bratislava 2006, pp. 53–88.

Poláková J., Filosofie dialogu, Ježek, Praha 1995.

Rajský A., Nihilistický kontext kultivácie mladého človeka. Filozoficko-etický pohľad, TUT/Veda, Trnava 2009.

Rajský A., Personalistické východiská pre teóriu kultivácie človeka, [in:] B. Kudláčová, S. Sztobryn (eds.), Kontexty filozofie výchovy v historickej a súčasnej perspektíve, Pedagogická fakulta Trnavskej univerzity v Trnave, Trnava 2011, pp. 73–88.

Opublikowane

2024-06-25

Numer

Dział

Artykuły

Jak cytować

Ad unum vertere? Education as con-versio from multitude. (2024). Kultura I Wychowanie, 2/14, 25-35. https://doi.org/10.25312/2083-2923.14/2018_25-35