Profilaktyka pedagogiczna w wirtualnej rzeczywistości – implikacje pedagogiczne.
DOI:
https://doi.org/10.25312/Słowa kluczowe:
przestrzeń profilaktyczno-pedagogiczna, rzeczywistość wirtualna, świat realny, świat hybrydowy, cyberprzestrzeńAbstrakt
Przestrzeń profilaktyki pedagogicznej należy do najważniejszych pojęć w obszarze szeroko pojmowanej profilaktyki, często jest jednak rozumiana nieprecyzyjnie, wręcz intuicyjnie. Rozwój nowych technologii informatycznych, jak też towarzyszące mu przemiany cywilizacyjne oraz rodzący się nowy model wirtualnego ucznia, coraz bardziej zanurzonego w cyberrealnym świecie, prowadzą do konieczności zmiany interpretacji przestrzeni profilaktyczno-pedagogicznej. Dotyczy to także redefinicji przedmiotu i pola badawczego samego pojęcia profilaktyki pedagogicznej. W rezultacie mamy do czynienia z rzeczywistością praktyki pedagogicznej i profilaktycznej, w której granice między światem realnym i wirtualnym są jedynie umowne, dla każdego inne, i tracą swój sens. Współczesny uczeń staje się podmiotem nowych zagrożeń cyberrealnego świata. Świat ten oznacza spektakularne poszerzenie przestrzeni profilaktyczno- -pedagogicznej. To rodzi nowe wyzwania badawcze dla profilaktyki pedagogicznej.
Bibliografia
Aleksandrowicz T.R. (2016), Bezpieczeństwo w cyberprzestrzeni ze stanowiska prawa międzynarodowego, „Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego”, t. VIII.
Andrzejewska A., Bednarek J., Ćmiel S. (red.) (2013), Człowiek w świecie rzeczywistym i wirtualnym – nowy wymiar zagrożeń w świecie realnym i wirtualnym, WSGE, Józefów.
Banasik M., Parafianowicz R. (2015), Teoria i praktyka działań hybrydowych, „Zeszyty Naukowe AON”, nr 2(99).
Bańko M. (red.) (2007), Słownik języka polskiego PWN, t. 5, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Ćmiel S. (2013), Ochrona nieletnich w cyberprzestrzeni poprzez bezpieczne środowisko online w działaniach Unii Europejskiej, [w:] A. Andrzejewska, J. Bednarek, S. Ćmiel (red.), Człowiek w świecie rzeczywistym i wirtualnym – nowy wymiar zagrożeń w świecie realnym i wirtualnym, WSGE, Józefów.
Danilewicz W. (2010), Pedagogika społeczna w poszukiwaniu i budowaniu nowej rzeczywistości – perspektywa czasu i przestrzeni, [w:] M. Sobecki (red.), Pedagogika wobec wyzwań współczesności. Humanistyczny wymiar kapitału ludzkiego, Wyższa Szkoła Zarządzania i Przedsiębiorczości im. Bogdana Jańskiego, Łomża.
Dudel B., Głoskowska-Sołdatow M. (2009), Współczesna przestrzeń edukacyjna uczniów klas młodszych, https://repozytorium.uwb.edu.pl/jspui/bitstream/11320/2738/1/Barbara%20Dudel%2C%20Ma%C5%82gorzata%20G%C5%82oskowska-So%C5%82datow_Wsp%C3%B3%C5%82czesna%20przestrze%C5%84%20edukacyjna%20uczni%C3%B3w%20klas%20m%C5%82odszych.pdf [dostęp: 9.04.2020].
Gibson W. (1984), Neuromancer, Ace Books, New York.
Głowacki P. (2009), Nauczanie hybrydowe – koncepcje i rozwiązania, „Pomiary – Automatyka – Kontrola”, vol. 55, nr 7.
Judycki S. (2008), Cztery motywy idealizmu Kanta i ich krytyka, „Roczniki Filozoficzne”, t. LVI, nr 1.
Kopaliński W. (red.) (1989), Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa.
Kruk J. (2009), Przestrzeń i rzeczy jako środowisko uczenia się, [w:] D. Klus-Stańska, M. Szczepska-Pustkowska (red.), Pedagogika wczesnoszkolna – dyskursy, problemy, rozwiązania, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa.
Kuberska-Gaca K., Gaca A. (1986), Profilaktyka niedostosowania społecznego w szkole, WSiP, Warszawa.
Kuzior A., Janczyk J. (2016), Cyberprzestrzeń – poszerzona przestrzeń społeczna – wybrane obszary ewaluacji, „Zeszyty Naukowe Politechniki Śląskiej”, seria Organizacja i Zarządzanie, z. 87.
Lejman J. (2013), Człowiek a przestrzeń – przebywanie w przestrzeni (o filozofii „spacjocentrycznej” uwag kilka), „Wschodni Rocznik Humanistyczny”, t. IX.
Lévy P. (2004), Drugi potop, https://portal.tezeusz.pl/2004/11/27/drugi-potop-pierre-levy/ [dostęp: 9.04.2020].
Lizut J. (red.) (2014), Zagrożenia cyberprzestrzeni, Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Janusza Korczaka, Warszawa.
Mayor F., Bindé J. (red.) (2001), Przyszłość świata, Fundacja Studiów i Badań Edukacyjnych, Warszawa.
McLuhan M. (2004), Zrozumieć media: przedłużenia człowieka, Wydawnictwa
Naukowo-Techniczne, Warszawa.
Nowak A.W. (2020), Czy przegrywamy wojnę idei?, „Forum Akademickie”, nr 3.
Nowicki A. (1985), Przestrzeń spotkań. Prolegomena do inkontrologicznej filozofii przestrzeni, [w:] A. Nowicki (red.), Filozofia przestrzeni, UMCS, Lublin.
Nowotniak J. (2014), Szkoła jako „miejsce” w kontekście odpowiedzialności nauczycieli za przestrzeń edukacyjną, [w:] G. Mazurkiewicz (red.), Edukacja jako odpowiedź: odpowiedzialni nauczyciele w zmieniającym się świecie, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.
Przyszczypkowski K. (2009), Rozmyta przestrzeń pedagogiki, [w:] M.J. Szymański (red.), Debata edukacyjna, Akademia Pedagogiczna im. Edukacji Narodowej, Kraków.
Rawicz J., Bydlińska-Czernuszczyk Z., Maziarska E., Ostrowska W., Jewdokimow E., Gorlewski W., Kossakowski M. (oprac.) (2007), Encyklopedia, t. 12 i 15, Wydawnictwo Naukowe PWN, Kraków.
Roskal Z.E. (2008), Koncepcje przestrzeni w nauce i filozofii przyrody, „Roczniki Filozoficzne”, t. LVI, nr 1.
Sienkiewicz P. (2015), Ontologia cyberprzestrzeni, „Zeszyty Naukowe WWSI”, nr 13, vol. 9.
Sitarski P. (2002), Rozmowy z cyfrowym cieniem. Model komunikacyjny rzeczywistości wirtualnej, Rabid, Kraków.
Skubisz J. (2017), Profilaktyka bezpieczeństwa gimnazjalnego jako przedmiot i pole badawcze, [w:] I.M. Stępkowska, K.M. Stępkowska (red.), Innowacje w nauce i społeczeństwie wczoraj i dziś – perspektywa interdyscyplinarna, t. 1, UKSW, Warszawa.
Skubisz J. (2019), O profilaktyce na rzecz bezpieczeństwa szkolnego – teoria i praktyka, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Menedżerskiej w Warszawie, Warszawa.
Słownik języka polskiego, https://sjp.pl/wirtualny [dostęp: 9.04.2020].
Sobczak K. (2014), Tożsamość czy tożsamości? Ja w świecie cyberrealnym, [w:] Z. Rykiel, J. Kinal (red.), Wirtualność jako realność, Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, Rzeszów.
Stańdo J. (2017), Organizacja przestrzeni sprzyjającej edukacji informatycznej – wyzwania, Ośrodek Rozwoju Edukacji, Warszawa.
Stepulak M.Z. (2016), Cyberprzestrzeń a zagrożenia wychowawczej roli systemu rodzinnego, „Studia i Prace Pedagogiczne”, nr 2016(3).
Śliwa S. (2015), Profilaktyka pedagogiczna, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Zarządzania i Administracji, Opole.
Śliwerski B. (2016), Czy sieć zastąpi szkołę i rodziców w edukacji i wychowaniu? Nowe wyzwania dla rodziców i systemu edukacji, [w:] M. Tanaś (red.), Nastolatki wobec internetu, Naukowa i Akademicka Sieć Komputerowa, Warszawa.
Tanaś M. (2010), Pedagogika wobec wyzwań technologicznych współczesności, [w:] J. Morbitzer (red.), Człowiek – media – edukacja, Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej, Kraków.
Tkacz T. (2008), Formalne i prywatne funkcje przestrzeni edukacyjnej, „Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy”, nr 12.
Ustawa z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 sierpnia 2016 r., poz. 1489).
Ustawa z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 lutego 2017 r., poz. 570).
Ustawa z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, Dz.U. 2005, nr 64, poz. 565.
Ustawa z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej, Dz.U. 2014, poz. 333 z późn. zm.
Ustawa z dnia 29 sierpnia 2002 r. o stanie wojennym oraz o kompetencjach Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych i zasadach jego podległości konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej, Dz.U. 2002, nr 156, poz. 1301.
Ziarko J. (2011), Zarządzanie wiedzą o zagrożeniach i bezpieczeństwie uczniów w rozwijaniu szkolnych systemów bezpieczeństwa, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2020 Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.
