Reżim języka urzędowego Unii Europejskiej
DOI:
https://doi.org/10.25312/Słowa kluczowe:
równość języków urzędowych UE, reżim językowy, języki urzędowe UE, języki robocze, autentyczny język traktatówAbstrakt
Instytucje Unii Europejskiej pracują w 24 językach urzędowych, aby zapewnić wszystkim obywatelom, niezależnie od od tego, czy mówią jednym z głównych języków europejskich, czy mniej używanymi, mają równy dostęp do polityk i prawodawstwa. Istnieją 24 języki urzędowe Unii Europejskiej. Kiedy nowy kraj przystępuje do UE, język narodowy tego kraju zwykle staje się językiem urzędowym UE. Decyzję podejmuje Rada Ministrów. Dzięki temu obywatele mogą korzystać m.in. w kontaktach z UE i jej instytucjami tego samego języka, jakiego używają w kontaktach z władzami krajowymi na swoim terytorium. Podobnie wszystkie nowe przepisy przyjęte przez UE są tłumaczone na wszystkie języki urzędowe, tak aby każdy zainteresowany obywatel Unii mógł się z nimi zapoznać, wiedzieć co zawierają i jak należy je jak najszybciej zastosować. Wszystkie wersje językowe prawa UE mają tę samą treść i moc prawną. W ten sposób zapewniony jest brak dyskryminacji między obywatelami, mówiącymi językiem używanym przez dużą grupę ludzi i innymi obywatelami, posługującymi się rzadziej używanymi językami. Na przykład w Parlamencie Europejskim posłowie mogą zabierać głos na posiedzeniach w języku narodów, które reprezentują. Słoweńscy parlamentarzyści mają dokładnie takie same prawa jak niemieccy, jeśli chodzi o używanie swojego języka.
Bibliografia
http://www.coe.int, dostęp: 30.03.2013.
Michałowska-Gorywoda K. (2002), Służby lingwistyczne w procesie decyzyjnym w UE, [w:] K. Michałowska-Gorywoda Podejmowanie decyzji w Unii Europejskiej, Warszawa.
Opperman T. (2009), Das Sprechenregime der Europaischen Union – reformbedurftig? Ein Thema fur den Post-Nizza-Prozess, „Zeitschrift fur Europarechtliche Studien“, 4. Jahrgang.
Wojtaszek-Mik E., Mik C. (2000), Traktaty europejskie, Zakamycze, Kraków.
Yannic Y. (2003), Sprachenvielfalt Und europaischen Einheit – zur Reform des Sprechenregimes der Europaischen Union, Europarecht, 38 Jahrgang.
Wykaz aktów prawnych
Dyrektywa Rady nr 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych (OJ. L 225, 12.8.1998, p.16–21; Dz.Urz. UE polskie wyd. spec. 05, t.3, s. 327).
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 października 2009 ustanawiające wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego (Dz.U.UE.L.2009.300.72)
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. z 1997 nr 78, poz. 483 z późn. zm.)
Wyrok. TS UE z dnia 7 lipca 1988 r. ws. Moskal v balm, sygn. 55/87.
Wyrok TS UE z dnia 11 grudnia 2007 r. w sprawie Skona-Lux, syg. C-161-06.
Wyrok TS UE z dnia 27 stycznia 2008 r. ws. Junk sygn. C-188/03.
Wyrok NSA z dnia 4 października 2011 r., sygn. I GSK 561/10.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, syg. VI SA/WA2469/08 podobnie VI SA/Wa 1030/08.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2014 Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.
