Jakość inna niż dobry towar – namysł filozoficzny
DOI:
https://doi.org/10.25312/2391-5129.27/2018_04lfSłowa kluczowe:
blefowanie, implikatura konwersacyjna, kłamstwo, oszustwo, relewancjaAbstrakt
Pojęcie jakości w teorii zarządzania kojarzone jest z najczęściej z produktem wprowadzanym przez firmę. Menedżerowie rzadziej myślą o jakości rozumianej szerzej, np. jako obowiązującej w organizacji filozofii działania zgodnego z zasadami etycznymi. Namysł filozoficzny nie jest metodą powszechną w naukach empirycznych czy analizach statystycznych. Stanowi specyficzną metodę w filozofii, w której należy zadawać pytania i szukać odpowiedzi w swoich obserwacjach, wiedzy, własnych analizach, ale przede wszystkim – w pracach innych filozofów. Autor dzieli się swoimi refleksjami inspirowanymi ekspertyzami prawno-finansowymi, dotyczącymi przestępstw przeciwko wiarygodności dokumentacji księgowej. Uważa, że dokumentacja księgowa jest tekstem ujętym w języku naturalnym, który należy analizować w świetle pragmatyki językowej. Oznacza to, że dokument księgowy może być rozumiany dosłownie lub zgodnie z doświadczeniem życiowym, zawodowym, intuicją odbiorcy.
Pobrania
Bibliografia
Althoff F. (2005), Business Bluffing Reconsidered, „Journal of Business Ethics”, no. 45.
Austin J.L. (1993), Jak działać słowami, [w:] Mówienie i poznawanie. Rozprawy i wykłady filozoficzne, przeł. B. Chwedończuk, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Berne E. (2004), W co grają ludzie. Psychologia stosunków międzyludzkich, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Carr A. (1999), Czy blefowanie w biznesie jest etyczne?, [w:] G.D. Chryssides, J.H. Kaler, Wprowadzenie do etyki biznesu, przeł. H. Simbierowicz, Z. Wiankowska-Ładyka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Carson T.L. (1993), Second Thoughts about Bluffing, „Business Ethics Quarterly”, vol. 3, nr 4.
Chudy W. (2003), Filozofia kłamstwa. Kłamstwo jako fenomen zła w świecie osób i społeczeństw, Oficyna Wydawnicza Volumen, Warszawa.
Chudy W. (2007), Kłamstwo jako metoda. Esej o społeczeństwie i kłamstwie – 2, Oficyna Naukowa, Warszawa.
Grice P. (1980), Logic and Conversation, przeł. B. Stanosz, [w:] Język w świetle nauki, Wydawnictwo Czytelnik, Warszawa.
Kucharski J. (2014), Usprawiedliwione kłamstwo we współczesnej etyce stosowanej, Akademia Ignatianum, Wydawnictwo WAM, Kraków.
Levinson S. (2000), Presumptive Meanings: The Theory of Generalized Conversational Implicature, The MIT Press, Cambridge MA.
Russell B. (1906), Recenzja z: MacColl Symbolic logic and its applications, Mind XV, s. 255–260, za: T. Ciecierski (2011), Zależność kontekstowa. Wprowadzenie do problematyki, Ośrodek Badań Filozoficznych, Warszawa.
Sedlaczek M. (2012), Nieporozumienie a relewancja. Klasyfikacja i definicja nieporozumień w świetle teorii relewancji, [w:] B. Sierocka (red.), Via Communicandi. Prace z Antropologii Komunikacji i Epistemologii Społecznej, Wydział Nauk Społecznych i Dziennikarstwa Dolnośląskiej Szkoły Wyższej, Oficyna Wydawnicza Atut, Wrocław.
Sperber D., Wilson D. (1995), Relevance: Communication and Cognition, Blackwell Publishers, b.m.w.
Straffin Ph. D. (2004), Teoria gier, Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR, Warszawa.
Szwabe J. (2006), O pewnej różnicy między odbiorcą a odbiornikiem, [w:] W. Dziarnowska, A. Klawiter (red.), Mózg i jego umysły (Studia z kognitywistyki i filozofii umysłu), Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań.
Szwabe J. (2006), Znaczenie, dane domyślne, wywnioskowane. Rozumienie komunikatów w ujęciu współczesnej pragmatyki języków naturalnych, [w:] W. Dziarnowska, A. Klawiter (red.), Mózg i jego umysły (Studia z kognitywistyki i filozofii umysłu, 2), Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań.
Wilson D., Sperber D. (2004/2006), Relevance Theory, [w:] Handbook of Pragmatics, Blackwell Publishing, Oxford.
Wittgenstein L. (2002), Dociekania filozoficzne, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Wołos M. (2002), Koncepcja „gry językowej„ Wittgensteina w świetle badań współczesnego językoznawstwa, UNIVERSITAS, Kraków.
Zarządzanie ryzykiem oszustwa w toku działalności gospodarczej (2009), „Rachunkowość. Pismo Stowarzyszenia Księgowych w Polsce”, nr 8, s. 1.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2019 Łukasz Fidos
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.
