Gestures, defective utterances, silence, half-truths and lying to oneself. What connects them…?
DOI:
https://doi.org/10.25312/2391-5129.31/2020_04lfKeywords:
memes, gestures, not saying everything, silence, self-deceptionAbstract
The author refers to the concept of memes. A meme is analogous to a gene which is a unit of biological evolution. A meme is the smallest unit of cultural information, recorded in the brain and transmitted extragenetically. Memes reproduce themselves through imitation, can mutate and are selected. In this context, memes can be gestures present in the act of communication between people, but may also be incomplete, defective utterances, as well as silence. Memes, according to this concept, enable communication despite this sort of communication disruption. There is also another, negative aspect of this phenomenon, resulting in the possibility of manipulation and misleading the interlocutor. A specific type of this interlocutor may also be the same person who is the author of the false message. We are then dealing with self-deception. The analysis of this phenomenon leads to neuropsychological observations that may suggest links between self-deception and psychoneurological dysfunctions.
References
Antas J. (2000, 2008), O kłamstwie i kłamaniu, Universitas, Kraków.
Arystoteles, Polityka, edycja komputerowa, https://pdf-x.pl/doc/Arystoteles-Polityka/5b1e350592a6331e2c88fb4c [dostęp: 15.07.2015].
Aureliusz Augustyn z Hippony (b.r.), De mendacio, http://www.augustinus.it/latino/menzogna/index.htm [dostęp: 11.06.2021].
Austin J.L. (1993), Jak działać słowami, [w:] B. Chwedończuk (przeł.), Mówienie i poznawanie. Rozprawy i wykłady filozoficzne, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Biedrzycki M. (1998), Genetyka kultury, Prószyński i S-ka, Warszawa.
Bobrowski I. (1998), Zaproszenie do językoznawstwa, Wydawnictwo PAN, Kraków.
Bomba J. (2012), Czy to możliwe, żeby psychoterapia nie zmieniała mózgu?, „Psychoterapia”, nr 1(160), http://www.psychoterapiaptp.pl/uploads/PT_1_2012/Bomba5__Psychoter_1_12.pdf [dostęp: 11.06.2021].
Bralczyk J. (2004), Manipulacja językowa, [w:] Z. Bauer, E. Chudziński (red.), Dziennikarstwo i świat mediów, Towarzystwo Autorów i Wydawców Universitas, Kraków.
Chudy W. (2003), Filozofia kłamstwa. Kłamstwo jako fenomen zła w świecie osób i społeczeństw, Oficyna Wydawnicza Volumen, Warszawa.
Dawkins R. (2003), Samolubny gen, Wydawnictwo Prószyński i S-ka, Warszawa.
Ekman P. (2003), Kłamstwo i jego wykrywanie w biznesie, polityce i małżeństwie, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Ekman P., O’Sullivan M., Frank M. (1999), A few can catch a liar, “Psychological Science”, Vol. 10(3).
Fidos Ł. (1977), Syntaktyczna budowa wypowiedzi afatycznych. O „stylu telegraficznym”, „Polonica”, t. III.
Fidos Ł. (2019), Manowce koncepcji prawdy, „Zarządzanie Innowacyjne w Gospodarce i Biznesie”, nr 2(29).
Fidos Ł. (2020), Fikcja a manipulacja i postprawda, „Zarządzanie Innowacyjne w Gospodarce i Biznesie”, nr 1(30).
Foerster F.W. (1913), Autorytet a wolność, Wydawnictwo M. Szczepkowski, Warszawa.
Grygiel W.P. (2010), Jak uniesprzecznić sprzeczność umysłu?, „Zagadnienia Filozoficzne w Nauce”, nr 47.
Hohol M. (2010), Umysł: system sprzeczny, ale nie trywialny, „Zagadnienia Filozoficzne w Nauce”, nr 47.
Hohol M. (2013), Wyjaśnić umysł. Struktura teorii neurokognitywnych, Copernicus Center Press, Kraków.
Jarmołowicz E. (2005), Niewerbalne elementy aktów mowy, “Investigationes Linguisticae”, vol. XII.
Kucharski J. (2014), Usprawiedliwione kłamstwo we współczesnej etyce stosowanej, Akademia Ignatianum, Wydawnictwo WAM, Kraków.
Lucas J.R. (2009), Umysły, maszyny i Gödel, „Hybris”, nr 8, http://magazynhybris.com/images/teksty/08/6.Lucas%2096-117.pdf [dostęp: 12.03.2021].
Lyons J. (1984), Semantyka, t. 2, PWN, Warszawa.
Łuria A.R. (1976), Podstawy neuropsychologii, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa.
Maruszewski M. (1966), Afazja. Zagadnienia teorii i terapii, PWN, Warszawa.
Ramachandran V.S. (1996), The Evolutionary Biology of Self-Deception, Laughter, Dreaming and Depression. Some Clues from Anosognosia, “Medical Hypotheses”, No. 47.
Sosenko K. (2009), Kłamstwo w działalności gospodarczej, „Prakseologia”, nr 149.
Strelau J. (red. nauk.) (2004), Psychologia. Podręcznik akademicki. Tom 2: Psychologia ogólna, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk.
Szybowska A. (2008), Ewolucja gestów. O sposobach badania „kinetyki człowieka” – propozycja metodologiczna, „Teksty z Ulicy. Zeszyt memetyczny”, nr 12.
Weinrich H. (1966), Linguistik der Lüge. Kann Sprache die Gedanken verbergen?, Verlag Lambert Schneider, Heidelberg.
Witkowski T. (2006), Psychologia kłamstwa. Motywy – strategie – narzędzia, Moderator, Taszów.
Wojtyła K. (2011), Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, Lublin.
Załazińska A. (2007), Po co językoznawcy badania gestów, po co badaniom gestów językoznawca?, „LingVaria”, nr 2(4).
Zgółka T. (1988), Język wśród wartości, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań.
Zimbardo Ph.G. (2004), Psychologia i życie, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2021 Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.
