Prezydent – pierwszym obywatelem
DOI:
https://doi.org/10.25312/2391-5129.24/2017_77-83Słowa kluczowe:
prezydent, państwo, obywatel, demokracja, wybory prezydenckie, elekcja, reelekcjaAbstrakt
Artykuł przedstawia prezydenta Polski jako pierwszego obywatela. Mówi o tym, jak ważną rolę ma on do odegrania w demokratycznym kraju wśród społeczeństwa obywatelskiego. Wskazuje ponadto, iż szczególna pozycja prezydenta w państwie nie zwalnia go od przestrzegania przepisów prawa. Owa pozycja obliguje go do bycia wzorem do naśladowania, gdyż, stojąc na czele państwa demokratycznego, które dba o swoich obywateli, zobowiązany jest z godnością i szacunkiem wypełniać powierzoną mu w powszechnych wyborach funkcję. Wspomina się również o tym, iż wszelkie działania prezydenta są monitorowane i oceniane na bieżąco przez społeczeństwo, co daje szansę na najwyższą ocenę, czyli na reelekcję, albo ją odbiera.
Bibliografia
Butkiewicz T., Dzierżanowski M., Aleksander K. (2005), Artykuł, który wstrząsnął prezydentem, „Angora”, nr 12(770).
Domagalski M. (2000), Prezydent ma obowiązek zeznawać, „Rzeczpospolita”, nr 99.
Dudek D. (red.) (2009), Zasady ustroju III Rzeczypospolitej Polskiej, Wolters Kluwer Polska, Warszawa.
Jakubowski W., Słomka T. (red.) (2008), Państwo i kultura polityczna – doświadczenia polskie XX wieku, Akademia Humanistyczna, Pułtusk.
Łuczak M. (2000), Obywatel prezydent. Czy głowa państwa stoi ponad prawem?, „Wprost”, nr 20.
Marszałkowska-Krześ E., Krześ S. (2002), Wzywa się na świadka, „Rzeczpospolita”, nr 112.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2018 Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.
