Muzyka elektroakustyczna a ruch: aktualizacja metody Émile’a Jaques’a-Dalcroze’a w polskiej praktyce performatywnej
DOI:
https://doi.org/10.25312/CH.859Słowa kluczowe:
muzyka elektroakustyczna, ruch, metoda Émile’a Jaques’a-Dalcroze’a, plastyka ożywiona (plastique animée), live electronics, multimedia, improwizacja, performans, ciało, sensoryAbstrakt
Artykuł podejmuje problem relacji pomiędzy muzyką elektroakustyczną a ruchem ciała w kontekście współczesnych praktyk performatywnych. Punktem wyjścia jest metoda Émile’a Jaques’a-Dalcroze’a, której założenia dotyczące ucieleśnionego doświadczania muzyki zostały poddane reinterpretacji. Autorka analizuje możliwości aktualizacji tej metody w pracy z dźwiękiem elektronicznie przetworzonym, pozbawionym tradycyjnej struktury rytmiczno-metrycznej. Wskazuje, że ruch może stać się narzędziem percepcji i ekspresji dźwięku w nowych kontekstach technologicznych. Artykuł opisuje przykłady praktyk performatywnych, w których ciało pełni funkcję interfejsu między dźwiękiem a przestrzenią. Wnioski podkreślają znaczenie integracji edukacji muzycznej i sztuki performansu dla rozwoju współczesnych form ekspresji ruchowo-dźwiękowej.
Pobrania
Bibliografia
Butler M., Playing with Something That Runs: Technology, Improvisation, and Composition in DJ and Laptop Performance, Oxford University Press, Oxford 2014. DOI: https://doi.org/10.1093/acprof:oso/9780195393613.001.0001
Chołoniewski M., Ruch i dźwięk w interaktywnych performansach elektroakustycznych, „Choreografia Nowa” 2021, nr 4, s. 12–27.
Dziewanowska-Pachowska M., Performer jako kompozytor: o muzyce interaktywnej w polskich projektach choreograficznych, „Res Facta Nova” 2019, nr 22, s. 59–63.
Jaques-Dalcroze É., Le rythme, la musique et l’éducation, Hachette, Genève 1920.
Jaques-Dalcroze É., Rhythm, Music and Education, Dalcroze Society, London 1921. DOI: https://doi.org/10.1177/002205742109401204
Jarek Kordaczuk, https://jarekkordaczuk.pl/ [dostęp: 5.11.2025].
Kaczmarek P., Sensorowa improwizacja w choreografii elektroakustycznej, „Muzyka XXI Wieku” 2020, nr 3, s. 25–39.
Kowalski M., Dalcroze w praktyce współczesnej choreografii, „Forum Artystyczne” 2021, nr 5, s. 33–49.
Kozub Z., Muzyka i taniec: eksperymenty sceniczne, [w:] A. Serafin (red.), Muzyka w Teatrze Polskim po 1989 roku, UAM, Poznań 2021, s. 201–205.
Królica A., Choreografia wobec muzyki elektroakustycznej Zbigniewa Kozuba, [w:] J. Topolski (red.), Taniec i muzyka, UAM, Poznań 2016, s. 89–92.
Markowska A., Przestrzenie współczesnej choreografii. Ciało – ruch – technologia, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2021.
Muraszko B., [w:] T. Dorożała-Brodniewicz, H. Kostrzewska (red.), De musica commentarii. Vol. 2, Akademia Muzyczna im. I.J. Paderewskiego, Poznań 2010, s. 283–298.
Muraszko B., Rytmika w kształceniu muzyków, aktorów, tancerzy i w rehabilitacji, Akademia Muzyczna im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi, Łódź 2011.
Muraszko B., Wizualizacje muzyki komputerowej, płyta, Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi, Łódź 2015.
Olszowska I., Michalak M., Ciało jako partytura. O interpretacji muzyki współczesnej w praktykach performatywnych, „Polski Rocznik Muzykologiczny” 2018, nr 15, s. 52.
Pastuszak K., Ciało słuchające: improwizacja w performansie tanecznym, „Didaskalia” 2018, nr 148, s. 32–35.
Piotrowska A., Improwizacja cielesna jako źródło dźwięku, 2019, https://taniecpolska.pl/ [dostęp: 5.11.2025].
Piotrowska A., Improwizacja i muzyka elektroakustyczna, [w:] M. Poprawski (red.), Taniec i muzyka. Relacje współczesne, ASP, Warszawa 2020.
Topolski J., Nowe media, nowe ciała. Performans w przestrzeni cyfrowej, „Konteksty” 2019, nr 2, s. 67–78.
Zielińska L., Percepcja muzyki elektroakustycznej: ciało jako medium, „Kwartalnik Muzyczny” 2017, nr 2, s. 77.
Zielińska L., Points of View, nagranie audio, Polskie Towarzystwo Muzyki Elektroakustycznej, Kraków 1986.
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2025 Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.
