Elektroniczna Platforma Usług Administracji Publicznej w relacjach urząd–klient (e-administracja)
DOI:
https://doi.org/10.25312/2391-5129.25/2017_89-107Słowa kluczowe:
administracja publiczna, elektroniczna platforma, Elektroniczna Platforma Usług Administracji Publicznej (ePUAP), Profil Zaufany, e-usługiAbstrakt
Artykuł ukazuje konieczność wykorzystywania narzędzi w postaci systemów informatycznych w relacjach urząd–klient, urząd–urząd oraz omawia wady i zalety głównego w Polsce systemu tego typu, tj. Elektronicznej Platformy Usług Administracji Publicznej (ePUAP). Oferuje ona już bardzo wiele funkcji, które z założenia mają być stosunkowo proste w obsłudze oraz znacznie usprawnić prowadzenie formalnych i urzędowych spraw przez współczesnego przedsiębiorcę bez konieczności osobistego odwiedzania urzędów. Sprawy te użytkownik platformy ePUAP może już wykonywać zdalnie z dowolnego miejsca z dostępem do Internetu i w dogodnym dla siebie czasie. Głównym celem tworzenia e-administracji publicznej jest zwiększenie efektywności świadczonych usług zarówno w zakresie obsługi klienta, jak i usprawniania pracy urzędów. Podstawowym krokiem do sprawnie funkcjonującego systemu elektronicznej administracji jest wprowadzenie nowych technologii, które umożliwią obywatelom i przedsiębiorcom szybkie załatwienie spraw urzędowych oraz łatwy dostęp do informacji. Pełne korzystanie z dobrodziejstw urzędów online wymaga obecnie czegoś więcej niż samego zarejestrowania się na platformie. Potrzebna jest możliwość podpisywania pism. Profil Zaufany ePUAP to bezpłatny podpis elektroniczny, dzięki któremu obywatel może załatwić sprawy administracyjne drogą elektroniczną bez konieczności wychodzenia z domu. Spełnia on funkcje podobne do oferowanych obecnie komercyjnych podpisów elektronicznych. Weryfikacja tożsamości użytkownika stanowi jedno z kluczowych zagadnień w świadczeniu usług drogą elektroniczną.
Bibliografia
Adamska I., Bednarski I., Janikowski A., Kamiński M., Kossakowski M., Ozga W., Rakoczy T., Rzymowski J., Sibiga G., Sternicki R., Walczyk E. (2011), E-PUAP w praktyce, Centrum Projektów Informatycznych MSWiA, Wrocław.
Bednarski I., Sternicki R. (2011), ePUAP w pytaniach i odpowiedziach, [w:] I. Adamska, I. Bednarski, A. Janikowski, M. Kamiński, M. Kossakowski, W. Ozga, T. Rakoczy, J. Rzymowski, G. Sibiga, R. Sternicki, E. Walczyk (2011), E-PUAP w praktyce, Centrum Projektów Informatycznych MSWiA, Wrocław.
Goban-Klas T., Sienkiewicz P. (1999), Społeczeństwo informacyjne: szanse, zagrożenia, wyzwania, Fundacja Postępu Telekomunikacji, Kraków.
Informacje o wynikach kontroli NIK (2015), NIK Kap-4101-002-00/2014 Nr ewid. 205/2014/p/14/004/kap.
Koyama K. (1968), Introduction to Information Theory, Tokyo.
Krzymowski T (2013), Zastosowanie ePUAP w obszarze elektronizacji usług administracji publicznej, Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji, Warszawa.
Krzymowski T. (2013), Zastosowanie epuap w obszarze elektronizacji usług administracji publicznej, http://docplayer.pl/1664430-Zastosowanie-epuap-w-obszarze-elektronizacji-uslug-administracji-publicznej.html [dostęp: 2.12.2017].
Matuszewska-Maroń M., Oskory K. (2012), Platforma ePUAP krok po kroku, „E-mentor”, nr 3(45).
Monarcha-Matlak A. (2008), Obowiązki administracji w komunikacji elektronicznej, Wolters Kluwer Polska, Warszawa.
Nowa Platforma ePUAP2. Nowa jakość w kontaktach Administracja–Obywatel (2015), CPI Centrum Projektów Informatycznych, Warszawa.
Nowak J.S. (2005), Społeczeństwo informacyjne – geneza i definicje, Polskie Towarzystwo Informatyczne, Katowice.
Olszak C.M., Ziemba E. (red.) (2010), Kierunki rozwoju społeczeństwa informacyjnego i gospodarki opartej na wiedzy w świetle śląskich uwarunkowań regionalnych, Uniwersytet Ekonomiczny, Katowice.
Opening government. A guide to best practice in transparency, accountability and civic engagement across the public sector (2011), Open Society Foundation.
Program Operacyjny Polska Cyfrowa na lata 2014–2020, Wersja zaakceptowana decyzją Komisji Europejskiej z dnia 5 grudnia 2014 r. ze zmianami z dnia 15 lutego 2017 r., https://www.funduszeeuropejskie.gov.pl/media/33395/POPC_pl_20022017.pdf [dostęp: 5.03.2018].
Program Zintegrowanej Informatyzacji Państwa (2016), Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji, Warszawa.
Ratajczak M. (2015), E-administracja w Polsce kosztowała miliardy złotych. I wciąż jest gorsza niż w Rosji i Kazachstanie, https://news.money.pl/artykul/e-administracja-w-polsce-kosztowala-miliardy,48,0,1755184.html [dostęp: 3.12.2017].
Roztocki N., Weistroffer H.R. (2008), Information Technology in Transition Economie, „Journal of Global Information Technology Management”, No. 11(4).
Czasopismo
Unites Nations e-Government Survey (2016), New York.
Ustawa z dnia 24 kwietnia 2014 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze standaryzacją niektórych wzorów pism w procedurach administracyjnych, Dz.U. 2014, poz. 822 z późn. zm.
Załącznik do uchwały nr 1/2014 Rady Ministrów z dnia 8 stycznia 2014 r. w sprawie przyjęcia programu rozwoju „Program Zintegrowanej Informatyzacji Państwa”.
Załącznik do uchwały nr 17 Rady Ministrów z dnia 12 lutego 2013 r. w sprawie przyjęcia strategii „Sprawne Państwo 2020”, M.P. 2013, poz. 136.
Ziemba E. (2009), Projektowanie portali korporacyjnych dla organizacji opartych na wiedzy, Akademia Ekonomiczna, Katowice.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2017 Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.
