Mary Astell projekt edukacyjny
DOI:
https://doi.org/10.25312/2391-5145.11/2016_25-30Słowa kluczowe:
kobiety, edukacja, filozofia, Astell, KartezjuszAbstrakt
Artykuł przedstawia postać XVII-wiecznej myślicielki, Mary Astell. Ze względu na swoją twórczość pisarską i działalność społeczną została nazwana „pierwszą angielską feministką”. Posługując się argumentami teologicznymi i filozoficznymi przekonywała, że kobiety powinny się kształcić. Odrzucała powszechną opinię, według której kobiety z natury są mniej inteligentne od mężczyzn. Za mniejszą sprawność intelektualną kobiet winiła determinizm społeczny oraz niewiarę kobiet we własne możliwości. Była przekonana, że odpowiednia edukacja i zastosowanie metody Kartezjusza może odmienić los kobiet. W przeciwieństwie do innych zwolenników edukacji kobiet, nie postulowała wyłącznie by kobiety uczyły się konkretnych zawodów i dzięki temu mogły stać się samodzielne. Astell doceniała zalety kształcenia umysłowego i chciała żeby kobiety rozwijały się oraz kontemplowały Prawdę. Do realizacji tego celu miała być powołana specjalna placówka, będąca miejscem, w którym kobiety mogą się realizować. A także miała to być alternatywa dla tradycyjnej drogi życiowej, jaką było małżeństwo. Astell nie tylko opisywała swój edukacyjny projekt, próbowała go także wcielić w życie.
Pobrania
Bibliografia
Astell M., A Serious Proposal to the Ladies for the Advancement of Their True and Greatest Interest by a Lover of Her Sex, Printed for R. Wilkin, London 1695.
Broad J., Women Philosopher of the Seventeeth Century, Cambridge University Press, Cambridge 2002.
Jung E., Czy w XVII- i XVIII-wiecznej Anglii kobieta była traktowana jako wartościowa jednostka – obywatelka?, „Filo-Sofija”, nr 23(2013/4).
Smith F. M., Mary Astell, Columbia University Press, New York 1916. The Stanford Encyklopedia of Philosophy, (Summer 2008 Edition), http://plato.stanford.edu/entries/astell/.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2016 Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.