Wobec śmierci i przeciwko śmierci. Taktyki oporu lekarek i pielęgniarek w getcie warszawskim

Natalia Judzińska

doi:10.25312/2391-5145.11/2016_105-114

Autor

Natalia Judzińska Autor

DOI:

https://doi.org/10.25312/2391-5145.11/2016_105-114

Słowa kluczowe:

płeć, getto warszawskie, opór cywilny, zagłada

Abstrakt

Strategie oporu wobec okupanta przede wszystkim kojarzone są z oporem zbrojnym, walką czy rozwiązaniem siłowym. Kulturowo opór przypisany jest mężczyźnie, jako temu, który przy pomocy siły fizycznej potrafi przeciwstawić się innemu mężczyźnie. Zgodnie z polityką nazistowską początku lat czterdziestych XX wieku, europejscy Żydzi zostali fizycznie odizolowani od reszty społeczeństwa i skazani na zagładę. Mimo to, w wielu zamkniętych dzielnicach żydowskich, do samego końca toczyła się walka zarówno o życie własne, jak i próby utrzymania przy życiu innych osób. Starania te jako prowadzone wbrew planom ówczesnych władz, identyfikuję jako opór. Artykuł ten jest więc próbą wskazania pewnych działań nie opartych na przemocy fizycznej, które mimo iż spełniają kryteria oporu – w tym przypadku cywilnego – jako opór nie są identyfikowane.

Pobrania

Statystyki pobrań niedostępne.

Bibliografia

Bauman Z., Nowoczesność i Zagłada, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2009.

Blady-Szwajger A., I więcej nic nie pamiętam, Świat Książki, Warszawa 1994.

Butler J., Ramy wojny. Kiedy życie godne jest opłakiwania?, Instytut Wydawniczy Książka i Prasa, Warszawa 2011.

Choroba głodowa. Badania kliniczne nad głodem wykonane w getcie warszawskim w roku 1942, American Joint Distribution Comitee, Warszawa 1946.

Drozdowski M. M. (oprac.), Polska Walcząca wobec powstania w getcie warszawskim. Antologia tekstów historycznych i literackich, Książka i Wiedza, Warszawa 2003.

Engelking B., Leociak J., Getto warszawskie. Przewodnik po nieistniejącym mieście, Stowarzyszenie Centrum Badań nad Zagładą Żydów, Warszawa 2013.

Fuks M., Z dziejów wielkiej katastrofy narodu żydowskiego, Sorus, Poznań 1999.

Janicka E., Festung Warschau. Raport z oblężonego miasta, Krytyka Polityczna, Warszawa 2011.

Maciejewska I. (oprac.), Męczeństwo i zagłada Żydów w zapisach literatury polskiej, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1988.

Makower H., Pamiętnik z getta warszawskiego. Październik 1940–styczeń 1943, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk–Łódź 1987.

Margolis-Edelman A., Tego, co mówili, nie powtórzę…, Siedmioróg, Wrocław 1999.

Sakowska R. (oprac.), Archiwum Ringelbluma. Konspiracyjne Archiwum Getta Warszawy, t. 2, Dzieci – tajne nauczanie w getcie warszawskim, Żydowski Instytut Historyczny IN-B, Warszawa 2000.